نورومای مورتون چیست ؟ و آیا قابل درمان است؟

نورومای مورتون چیست؟

نورومای مورتون عارضه ایست که یکی از اعصاب انگشتی کف پا که بین استخوان های بلند پا ( استخوان های متاتارس ) قرار دارد را تحت تاثیر قرار می دهد . گاهی اوقات به آن متاتارسالژی مورتون یا نورومای بین انگشتی نیز گفته می شود . معمولاً عصب بین استخوان های متاتارس سوم و چهارم را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث درد و بی حسی در انگشتان سوم و چهارم می شود . هم چنین می تواند عصب بین استخوان های متاتارس دوم و سوم را تحت تاثیر قرار دهد و باعث ایجاد علائم در انگشتان دوم و سوم شود . نورومای مورتون به ندرت عصب بین استخوان های متاتارس اول و دوم یا بین چهارم و پنجم را تحت تاثیر قرار می دهد .معمولاً نورومای مورتون فقط یک پا را تحت تاثیر قرار می دهد و به ندرت اتفاق می افتد که هم زمان دو نوروما در یک پاوجود داشته باشد .

آناتومی پا

آناتومی پا

استخوان های زیادی در پا وجود دارد . آن ها را می توان به طور خلاصه به استخوان های تارسال ، استخوان های بلند ( متاتارسال ) و فالانژ ها تقسیم کرد . پنج استخوان متاتارس وجود دارد که از اول تا پنجم نام گذاری شده اند . اولین استخوان متاتارس بزرگترین آنهاست و استخوانی است که به انگشت شست پا می پیوندد . اعصاب انگشتی مشترک کف پا بین استخوان های متاتارس در پا قرار دارند . این اعصاب شاخه هایی دارند که حس را به پوست انگشتان پا می رسانند .

اعصاب انگشتی مشترک کف پا

چه عاملی باعث ایجاد نورومای مورتون می شود ؟

در نورومای مورتون ضخیم شدن عصب اتفاق می افتد . علت دقیق این عارضه مشخص نیست . تصور می شود که در نتیجه ی وارد شدن استرس طولانی مدت و تحریک عصب انگشتی کف پا ایجاد می شود که ممکن است به دلیل فشرده شدن ، مالیده شدن یا کشیده شدن عصب باشد . سپس ممکن است مقداری ضخیم شدن ( فیبروز ) و تورم در اطراف بخشی از عصب ایجاد شود.

به نظر می رسد که آناتومی استخوان های پا نیز به ایجاد نورومای مورتون کمک می کند . به عنوان مثال ، فاصله  بین استخوان های متاتارس در پا بین استخوان های متاتارس دوم و سوم و بین متاتارس های سوم و چهارم باریک تر است . این بدان معناست که اعصابی که بین این متاتارس ها قرار دارند بیشتر تحت فشار قرار گرفته و تحریک می شوند .

پوشیدن کفش های باریک می تواند این فشردگی را بدتر کند .

گاهی اوقات مشکلات دیگری می تواند باعث فشرده شدن عصب شود . مثلاً رشد یک توده ی چربی ( لیپوما ) و یا تشکیل یک کیسه ی پر از مایع که می تواند در اطراف مفصل ( بورس ) ایجاد شود .

هم چنین التهاب مفاصل پا در کنار یکی از اعصاب بین انگشتی گاهی اوقات می تواند باعث تحریک عصب شود و منجر به علائم نورومای مورتون شود .

چه افرادی به نورومای مورتون مبتلا می شوند ؟

از هر ۴ نفری که به نورومای مورتون مبتلا می شوند ، ۳ نفر زن هستند. معمولاً افراد بین ۴۰ تا ۵۰ سال را تحت تاثیر قرار می دهد اما می تواند در هر سنی رخ دهد . کفش های نامناسب یا تنگ می توانند به نورومای مورتون کمک کنند . در زنانی که معمولاً کفش های پاشنه بلند می پوشند یا در مردانی که ملزم به پوشیدن کفش های تنگ هستند شایع تر است . هم چنین ممکن است در رقصندگان باله و دوندگان شایع تر باشد . در برخی افراد هیچ علت واضحی وجود ندارد .

علائم نورومای مورتون

افراد مبتلا به نورومای مورتون معمولاً از دردی شکایت دارند که می تواند از ناحیه ی سینه ی پا شروع شده و به انگشتان آسیب دیده کشیده شود . برخی از مبتلایان فقط درد انگشت پا دارند . هم چنین ممکن است سوزش و گز گز انگشتان پا وجود داشته باشد .برخی از افراد درد خود را مانند راه رفتن روی سنگ توصیف می کنند .

اگر کفش های پاشنه بلند بپوشید ، علائم تشدید می شوند. درد با در آوردن کفش ، استراحت دادن به پا و ماساژ آن ناحیه تسکین می یابد . هم چنین ممکن است بین انگشتان آسیب دیده کمی بی حسی را تجربه کنید.

علائم ممکن است متفاوت باشند و ممکن است طی چند سال ظاهر شوند و از بین بروند . برخی از افراد ممکن است دو حمله ی درد را در یک هفته تجربه کنند و پس از آن تا یک سال  هیچ گونه دردی نداشته باشند . اما برخی دیگر ممکن است درد منظم و مداوم ( درد مزمن ) داشته باشند .

نورومای مورتون چگونه تشخیص داده می شود ؟

نورومای مورتون معمولاً توسط پزشک شما با توجه به علائم و معاینه فیزیکی تشخیص داده می شود . گاهی اوقات پزشک می تواند نوروما یا ناحیه ای از ضخیم شدن پای شما را احساس کند . پزشک ممکن است ناحیه ی بین استخوان های متاتارس پای شما را فشار دهد تا نقطه ی حساس را پیدا کند . گاهی اوقات پزشک اسکن سونوگرافی یا ام آر آی را برای تایید تشخیص پیشنهاد می کند اما این همیشه ضروری نیست .

درمان های غیر جراحی

1. انتخاب کفش مناسب بسیار مهم است : اگر به نورومای مورتون مبتلا هستید باید از کفش های پاشنه بلند و باریک یا نوک تیز خودداری کنید . هم چنین از کفش های با کف نازک استفاده نکنید.  باید کفش های راحت و پهن بپوشید که پاهای شما را له نکند .
2. پد های داخل کفش اغلب مفید هستند . پد های داخل کفش برای این عارضه را می توان در داروخانه ها ردون نسخه خریداری کرد . برای محافظت از عصب یک پد متاتارس تهیه کنید (یعنی یک پد نرم که زیر سینه ی پای شما قرار می گیرد ) دستورالعمل ها را دنبال کنید تا پد را در جای مناسب قرار دهید . این پد ها باید پشت سینه ی پا قرار بگیرند نه مستقیماً زیر آن .
3. درمان های فیزیوتراپی شامل استفاده از مدالیته ها ، تمرین درمانی و درمان های دستی موبیلیزیشن و منیپولیشن  در بهبود علائم موثر هستند .
4. در صورتی که درمان های قبلی علائم را به طور کامل برطرف نکند ممکن است به تزریق استروئید یا بی حس کننده موضعی ( و یا ترکیبی از هر دو ) در ناحیه آسیب دیده پا نیاز باشد .

منبع:

http://patient.info/